پژوهشگران جالبی در جهان هستند که درباره چیزهای عجیب و غریبی تحقیق می‌کنند. خیلی از آن‌ها سراغ مسائلی می‌روند که عقل جن هم به آن‌ها نمی‌رسد. مثلا کدام یک از شماها وقتی توی پارک یا سینما از دستشویی عمومی استفاده می‌کنید به این فکر هستید که نوشته بعدی‌تان را به دستشویی عمومی اختصاص دهید؛ اصلا حوصله دارید – جز اجابت مزاج – توی آن دستشویی به چیز دیگری فکر کنید آن هم از نوع تفکر علمی. احتمالا این فرق ما با این پژوهشگران است؛ علمی فکر کردن به چیزهایی که هیچ کس به آن‌ها فکر هم نمی‌کند.
آنچه در این مقاله می‌خوانید
توالت عمومی یعنی توالت‌های جهنمی
حالا این پژوهشگران در تحقیق جدیدی به این نتیجه رسیده‌اند که وقتی توی توالت عمومی، کسی سیفون را می‌کشد، افشانه‌هایی (اسم علمی‌اش می‌شود آئروسل) در هوا پخش می‌کند که توانایی این را دارند که باکتری و بیماری‌های زیادی را روی خودشان سوار کنند. یعنی درست آن موقع که با کشیدن سیفون فکر می‌کنیم داریم تمام فضولات و سمومات را هل می‌دهیم تا برود توی فاضلاب، در واقع داریم پخش می‌کنیم توی هوا. قشنگ نیست؟
تا الان دست کم این را می‌دانیم که آب راکد، ادرار، مدفوع و استفراغ پر هستند از عوامل بیماری‌زا. دقیقا همان چیزهایی که پاتوق‌شان توالت‌های عمومی است. پیش از این هم مدل‌های کامپیوتری نشان داده بودند که سیفون کشیدن، میکروب‌ها را تا چند متر در هوای اطراف پخش می‌کنند. حالا در این مطالعه اخیر پژوهشگران عجیب وغریب روی فضای توالت عمومی و کشیدن سیفون، واقعا سیفون کشیدن مورد آزمایش قرار گرفته است. نتیجه آن که این افشانه‌های ناشی از سیفون کشیدن در توالت عمومی می‌تواند عامل بیماری‌هایی مثل ابولا، انواع مسمومیت غذایی و حتی کرونا شود.
پژوهشگران عزیز، کیت‌هایی را در نقاط و ارتفاعات مختلف توالت عمومی کار گذاشتند و میزان آئروسل‌های قبل و بعد روی آن را اندازه‌گیری و مطالعه کرده‌اند.
سیذارتا ورما، استاد مهندسی مکانیک در دانشگاه فلوریدا که یکی از این پژوهشگران دوست داشتنی است درباره این تحقیق گفته: «پس از تقریبا سه ساعت آزمایش، وقتی که تقریبا صد بار سیفون در توالت عمومی کشیده شده بود، متوجه شدیم که میزان آئروسل‌ها به شدت افزایش یافته و در هر قطره از آب سیفون ها به بیش از ده‌ها هزار می‌رسد.»
نتایج آزمایش حقایق توالت‌های جهنمی را نشان می‌دهند
در جریان آزمایش، میزان آئروسل تا ۱۰۹ سانتی‌متری اطراف کاسه توالت پراکنده شده بودند و تا ۲۰ ثانیه هم در فضا باقی می‌ماندند. همه این‌ها دقیقا با مطالعات کامپیوتری که قبل‌تر انجام شده بود مطابقت داشت.
در گزارش پژوهشگران دقیق‌تر توضح داده شده که تعداد ذرات ۰.۳ تا ۰.۵ میکرومتری، قبل و بعد از آزمایش ۶۹.۵ درصد، ذرات ۰.۵ تا یک میکرومتری ۲۰۹ درصد و ذرات یک تا سه میکرومتری، ۵۰ درصد افزایش یافته‌اند. همه این اتفاق‌ها هم فقط پس از صد بار سیفون کشیدن در توالت عمومی رخ داده است.
البته پژوهشگران این آزمایش زحمت بیشتری هم کشیده‌اند و تاثیر عوامل مختلف بر چگونگی پاک شدن آلودگی‌ها با هر بار سیفون کشیدن را هم بررسی کرده‌اند؛ عواملی مثل فشار آب توالت، طراحی کاسه آن و قدرت خود سیفون همه می‌توانند موثر باشند. پژوهشگران یک کمک کوچک هم درباره توالت فرنگی‌ها کرده‌اند که اگر در داشته و درشان هم بسته باشد، آلودگی کمتری در فضا پخش می‌شود هر چند که باز از لای شکاف در باز هم آلودگی‌ها به بیرون درز می کنند.
ورما، یکی از پژوهشگران این تحقیقات، توضیح داده که «این ذرات میکرومتری اگر حاوی میکروارگانیسم‌های عفونی باشند به شدت واگیردار هستند.»
قبل از این که پژوهشگران بگویند که توالت عمومی نه به خاطر عمومی بودنش که به خاطر آلودگی ناشی از همین سیفون کشیدن می‌تواند محل رد و بدل بیماری باشد، در دوران کرونا نسبت به استفاده از توالت‌های عمومی هشدار داده شده بود. آن هم معمولا به این دلیل که جمعیت در این مکان بالا است، تهویه هوای مناسبی ندارد و فضا هم کوچک است.
هر چند تا این لحظه کسی اعلام نکرده که پس از استفاده از توالت عمومی به بیماری دچار شده، اما این که این توالت‌ها تهدیدی برای سلامتی از منظر بیماری هستند، واقعی است. پژوهشگران توصیه کرده‌اند برای این که خطر ابتلا به بیماری‌ها در این مکان پایین بیاید، تهویه مناسب کمک زیادی می‌کند؛ اما تا زمانی که صاحبان توالت‌های عمومی به تهویه آن‌ها توجه کنند، توصیه ما این است که هرچند تهویه یک توالت عمومی هم خوب بود باز سریع‌تر آن را ترک کنید که در این صورت احتمال ابتلایتان به بیماری به شدت کمتر خواهد بود.
